Eindelijk op Amerikaanse bodem

Jawel je leest het goed. Na een vlucht van 10u en 22 minuten zijn we eindelijk aangekomen in Los Angeles (city of dreams) We vertrokken vanop schiphol met een boeing 747-400 PH-BFA met de naam City of Atlanta. Na een slapeloze nacht viel het boarden wel mee. We zaten achteraan en hadden snelle toegang tot de 2 toiletten. Ook het eten aan boord was meer dan voortreffelijk. 2 maal moesten we onze gordels terug aandoen wegens hevige turbulentie. Ik wil dus nooit heel hevige turbulentie meemaken want dan zijn we geklutst. De dochter heeft zich heel goed gehouden tijdens deze slopende vlucht. Ze is samen met de mama begonnen met een grote powernap om daarna het interieur van de vlieger te inspecteren. Ook het infotainment systeem is leuk, vooral het volgen van de vlucht zelf (positie ,snelheid,enz...) een half uur voor de daling kregen we meteen een zeer mooi zicht op las vegas. vandaar begon de daling naar de luchthaven van los angeles. na een perfecte landing mochten we eindelijk uit onze zetels. Bij het uitstappen begint de stress toch weer de kop op te steken. hoe lang moeten we nog wachten voor we het land in kunnen. Heel simpel blijkbaar, als je met een kind reist worden de amerikanen zot en gewillig. We waren gewoon aan het wachten in de eindeloze rij voor de paspoortcontrole. plots komt er ons een custom halen, wij van lap we hebben prijs, ze pikken ons eruit, maar nee hoor, plots gingen alle wegen open naar een lege balie waar wij als enigen naar toe mochten. Allen eens lachen naar het vogeltje , vingerprints nemen en hopla een stempel op de pas en gaan maar. nog geen 3 minuten hebben we daar gestaan. Aan de bagageclaim waren onze koffers al op ons aan het wachten dus daar ook geen tijd verloren, enkel met het zoeken naar de autostoel. deze blijkt bij de bijzondere bagage te worden afgezet ipv op de band. Dan door naar de customs zelf. een lieve dame stuurt opnieuw enkel ons naar een andere gang om te wachten, ook daar stond geen kat. terwijl iedereen stond te wachten mochten wij alweer voor. dus na 14 minuten na landing stonden we aan de bushalte van ALAMO. Alweer een zeer gedienstige amerikaan die onze bagage voor ons op de bus zette. Snel naar de auto dan, zelf ingecheckt bij de pre orderd cars. En dan komt het gekke, je gaat naar het bordje met het type wagen dat je bestelde, stap gewoon op een auto af en rijd er mee buiten. enkel aan de uitgang controleren ze je boeking, scannen de wagen met een unieke code en hop je kan de weg op. 22u waker en dan op de highway van LA het is een avontuur. de verkeerslichten staan voorbij een kruising en ze halen je daar links en rechts in. ook zijn de opritten er zeer klein, af is af ik gok een meter of 150 en je staat in een wijk. ook daar weer rare taferelen. kom je bij rood aan en je moet rechts moet je gewoon even kijken naar het kruisende verkeer en hop je mag doorrijden. staat hier in de wet dat je dat moet.!! Eerste halte, omdat we zo snel door de customs waren, naar een shoppingcenter (het is LABOR DAY - vele kortingen) Das dus ook weer amerikaans en BIG is BIG (maasmechelen village X 3 en das nog maar een kleintje) wat gaat dat op andere plekken zijn. Marianne heeft zich al eens goed laten gaan maar heeft haar zin nog niet gevonden. Uiteindelijk heeft de dochter zich met het verhaal gemoeid, ze was moe is beginnen zagen en wenen en zodoende zijn we ro,d 17u50 ingecheckt in ons hotel. We liggen hier op bed en er zijn er al 2 naar dromenland. Op naar de volgende dag. word vervolgd. PS wie wil bellen of mailen , er zit 9u verschil tussen hier en belgië, het is bij jullie 9u vroeger dan hier.

tot morgen...