Naar death valley

Aangezien de vorige 2 dagen vermoeiender waren dan we dachten, slapen we deze dag even uit. Marianne is blijkbaar al vroeg wakker (7u30) en ik en katherine slapen ons goed uit tot bij 9u. Dan worden we gewekt door de warmte en het geroezemoes van Marianne. Het is immers de hoogste tijd om ons klaar te maken voor vertrek. We moeten vandaag naar Death Valley en dat is 3u rijden. We willen ook nog het een en ander zien vandaag. zo willen we nog even langs the strip rijden om de bellagio op beeld te zetten en ook het welcome to las vegas bord (bekende bord „Welcome to Faboulus Las Vegas). Langs de gekende route die ook de bus gisteren en eergisteren nam, komen we eindelijk aan op de Strip kruising met flamingo Road. Op die hoek bevind zich het bellagio hotel met de befaamde fontein . Helaas zijn de shows enkel s’avonds te zien. We rijden nu langs alle gekende hotel’s voor een laatste keer en stoppen aan het begin van de Strip (ook wel las vegas boulevard genoemd). Hier neem ik enkele foto’s van heb bekende bord. het is er zo druk en aanschuiven geblazen om een groepsfoto dat we hier dus geen tijd aan willen verspelen. Naast het logo is ook de luchthaven te zien. Juist aan het hek staan alle privé jets van de celebs. helaas geen enkele te bespeuren. Snel terug in de bus vertrekken we naar de snelweg richting Death Valley. Het valt nog mee van warmte, al is het al aardig aan het opwarmen. Na een uurtje rijden komen we aan aan het laatste tankstation voor we death valley binnenrijden. We nemen even de tijd om te tanken, het is hier aangenaam goedkoop. Slechts 85 dollar betalen we voor een halve tank te vullen. Later zal blijken dat het een goede keuze is want de tankstations zijn schaars en ontzettend duur. sommigen rekenen bijna 5 dollar per gallon. Wij betaalden slechts 3 dollar 30 cent per gallon. Hier neemt Marianne het stuur even over om de komende uren te rijden. Eerste stop in de vallei is Dante’s view, al mochten we niet met de camper tot aan het uitzichtpunt. Hier dan maar keren en wat mooie omgevingsfoto’s nemen. Daarna stoppen we aan zabriski’s point. Hier kunnen we wel uitstappen en maken we voor het eerst kennis met de warmte van death valley. en of het warm is. We haasten (stappen dus) ons naar boven voor het uitzichtpunt, nemen gauw foto’s en gaan snel weer terug naar de camper. Gauw wat drinken, jaja we zijn ontzettend goed voorbereid op de hitte. Allen een dubbele laag zonnecreme, een zonnehoed (cap) en een zonnebril. Ontzettend veel koel water en frisdrank. Daarna rijden we rustig verder naar de afslag naar BAD WATER. Het laagst gelegen punt van de vallei gekend omwille van het zoute watertje dat er is en de enorme zoutvlakte. Ooit was hier een uitgebreid meer. We liggen ruim onder de zeespiegel. Bij aankomst langsheen ontzettend mooie vergezichten van bergen en rotsformaties in alle kleuren, parkeren we bij Badwater. Hier lang rondlopen is spelen met je gezondheid en leven. Ik laat katherine en marianne achter in de gekoelde camper en begeef me naar de vlakte. Even snel wat foto’s nemen en filmen (je moet snel zijn voor je helemaal smelt). Ik hoor een man vertellen dat het daar momenteel 124 graden Fareheit is, ruim omgerekend een graad of 42. Er staat aan heb begin van de vlakte een gevaarbord dat verteld dat wandelen op de zoutvlakte afgeraden word vanaf 1à in de ochtend tot 10u in de avond, voorbij dat punt is het op eigen risico, neem voldoende gekoelde drank mee is het advies. Ik neem enkel wat foto’s van het kleine beetje water dat er in badwater is , ga even vooraan op de vlakte lopen om het gevoel even te kennen en keer dan snel terug naar de camper. Opnieuw de waterreserve’s aanvullen, even bekomen en dan snel weg van hier. Jammer dat het hier zo warm is want wat is het hier mooi. Ongelofelijk mooi. Ook stoppen we even in de devil’s golf court. Hier sta je echt temidden van de woestijn. Een ongelofelijk gevoel, rust, stilte en Warm warm warm. Dan is het de hoogste tijd om naar de camping te rijden op het uiteinde van de vallei in panamint springs. De afstand bedraagt nog een kleine 70 Km doorheen woeste bergen. Oostenrijk is er opnieuw niets tegen. De camper begint stilaan zijn goesting te krijgen van al die hitte en begint te pruttelen. Niet echt tegenpruttelen maar je voelt dat de hitte hem geen deugt doet. De koeling van de motor doet het wel goed, dat hou ik nauwlettend in het oog. Hij blijft ruim onder zijn 90 graden. Ook de remmen worden gespaard dankzij de ingebouwde vertrager/motorrem. Al is het op de laaste KM erop of eronder want de koppeling begint te slippen. De laaste KM is steil naar beneden, en echt steil. Ik moet remmen want de motorrem houd hem niet tegen. Maar ja wat wil je met een camper van ruim 5 ton. Gelukkig ben ik een goede chauffeur en breng iedereen veilig en wel op de camping af. We staan mooi hoog met zicht op de vallei onder ons. Onderweg kwamen we zelfs een coyote tegen. Die lopen hier vrij ronde tegen de campers. De camping is een afgelegen camping maar met alle faciliteiten . Vriendelijk onthaal en leuke doorrij site’s. Nagenietend van de avondzon en de warme gloed, gaan we snel eten en rusten. Morgen moeten we alweer vroeg op pad, dan gaan we door naar Yosemite NP. Een trip van 5 uur. Onderweg willen we ook nog een aantal dingen zien en stoppen. gelukkig blijven we in Yosemite 2 nachten om alles te kunnen zien. Hopelijk kan ik daar deze en voorgaande verhalen posten want internet hebben we de komende dagen niet gehad. Normaal is er in Yosemite NP internet op de onthaalsite van het National Park. Op de camping niet, daar zijn trouwens geen voorzieningen. Geen water, elektriciteit of dumpgelegenheid. We zijn wel goed geladen aan boord van de camper. We hebben een generator , voldoende water en een lege tank voor wc en afvoer voor de komende dagen. Tot de volgende

MiMaKeke en Beertje de bus.