De Grand Canyon WAAAAAaAAAAaaaauww....

6 september 2014 - Grand Canyon National Park, Verenigde Staten

Grand Canyon.

 

Na een korte maar goede nacht, word ik wakker en stoot bijna mijn hoofd tegen het plafond. Het word net licht en de vogeltjes verwelkomen ons hier al. Vandaag mogen we eindelijk de Grand Canyon aanschouwen.Toen we gisteravond het park binnenreden hadden we geen idee hoe dicht we bij dit mooie uitzicht wel zitten. Iedereen is vandaag vroeg uit de veren zoals alle dagen al trouwens. Onze biologische klokken willen ons zoveel mogelijk wakker hebben. We worden rustig verder wakker want vandaag gaan we niet zo veel rijden en we komen terug naar de camping voor de avond. Als iedereen klaar is voor vertrek gaan we eerst ons gaan registreren. Er plakt reeds een briefje op onze deur met het vriendelijke verzoek dit voor 10u te doen. Gelukkig is het kort bij de camper want onze dochter heeft op de dag van haar verjaardag een absolute tegenzin aan luisteren. Alles moet vandaag omgekeerd, dat beloofd. Een vriendelijke dame controleert alle gegevens en legt ons het een en ander uit over de camping. Jammer genoeg lezen jullie dit morgen of overmorgen pas. Er is hier geen GSM mogelijk en ook geen internet. We zijn even van de buitenwereld afgesloten. Maar Trax staat aan he. Snel terug de bus in en rijden maar. Na 2 minuten weten we wat de grand canyon is. Onbeschrijfelijk mooi, imposant en overweldigend. Wat kan de natuur mooi zijn. Je stopt op een parking en je weet niet wat je overkomt. Man man man wat is het mooi. Dan begint het fotomoment te komen. Uiteindelijk zullen er bijna 400 foto’s worden genomen door marianne. Gelukkig voor katherine is het op sommige plaatsen goed beveiligd. Op andere stops laten we haar gewoon in de bus omdat het niet veilig is om haar mee te nemen. We willen gewoon geen risico’s nemen. We zijn zelf overdonderd en willen dus niet dat we haar 1 seconde uit het oog verliezen. Op plaatsen waar ze mee is, is de afspraak dat we elk om beurt filmen of foto’s nemen en de andere op katherine past. En ze laat ons werken hoor. Luisteren doet ze wel maar stenen zijn een obsessie waar ze niet genoeg van krijgt. Gevolg een valpartij en een geschaafde knie. Geen erg hoor, hoort erbij. En als ze niet mee kan kijkt ze lekker tom en jerry en zegt dan doodleuk van „ga maar kijken papa ik blijf hier kijken, is nie erg” . Verder zullen onze foto’s en beelden de rest van dit verhaal vertellen want neerschrijven is onmogelijk. Wel zijn we er rotsvast van overtuigd dat nog foto nog beelden zullen weergeven wat wij zagen. Grand Canyon moet je in het echt gezien hebben om er een idee van te hebben hoe impressionist het is. De laatste stop die we deden was aan de Watchtower. Daar krijg je een 180 graden beeld over de gigantische canyon. Daarna reden we terug naar onze camping want we moeten eerst ook nog eens gaan wassen. Wassen op een camping is een avontuur op zich. Je moet zorgen dat je veel 25 cent’s hebt, je kan dat daar in rolletjes  van 10 dollar krijgen. 1 wasbeurt kost 1,75 Dollar, een doosje wasmiddel 1 dollar en drogen kost ook 1 dollar per 25 minuten. Typische amerikaanse wasmachines staan op een rij. Eerst de handleiding lezen en dan zijn we vertrokken voor 30 minuten wassen, daarna nog eens 2X 25 minuten drogen. Resultaat is dat je veel tijd verliest en dat je was eigenlijk niet echt proper is. Alleen de reuk is eruit maar de plekken niet. Ach ja het is verlof en wie ziet dat nu hahaha. Terug in de bus beginnen we aan onze eerste kookbeurt in de camper. precies SOS piet. Maar het was lekker hoor. Amerikaanse vis met brokkolie en puree. Ik had kippen nuggets in de microwave met puree en appelmoes mmmmmmmmm, lekker. Daarna een lekker desertje (chocomouse). Dan Douchen en katherine het bed in. Wij kijken nog even naar alle foto’s en gaan dan terug slapen. Klaar voor de volgende dag. Morgen gaan we naar Page.

 

See You Soon

 

MiMaKeke.

 

PS. In bassie en adriaan „reis door amerika” zingt bassie een liedje van : Ho grand canyon we komen naar je toe , we komen met de auto want van lopen word je moe.

 

voor katherine is er een variant: Ho grand canyon we komen naar je toe, we komen met het busje want van lopen word ik moe.

1 Reactie

  1. Mj:
    8 september 2014
    gelukkig kunnen we hier nog iets lezen dus als jullie van de buitenwereld zijn afgesloten maar lezen jullie onze reactie niet? DEN TRAX WERKT HIER NIET MEER! zie vorige reacties. Ik ben blij dat het jullie zo goed bevalt en alles goed gaat se. Aan beweging ontbreekt het Katherine dus zeker niet en allemaal die nieuwe impulsen dat zal haar ook goed doen. Hier alles dus verder normaal, weer naar school dus. We hebben ons ook alle twee een elektrische fiets bestelt maar zal nog zo'n 5 weken duren alvorens we hem hebben.
    groetjes en nog een dikke kus en knuffel