Page Antilope canyon

Vandaag weer een nieuwe dag. We worden rond 7u30 gewekt door de regen. Het heeft volgens Marianne de ganse nacht geregend.Dat is geen goed nieuws voor de uitstap die we gepland hebben vandaag. Nu we toch internet hebben zoek ik even op wanneer en hoe we de Antilope canyon kunnen gaan bezoeken. Als ik de website check merk ik dat alle voor vandaag volzet is. Dit hadden we vergeten te boeken. Er stond op de site wel nog een telefoonnummer voor reservaties . Er even naar gebeld om te horen of er toch geen plaats is. En we hebben weer geluk , om 9u30 is er nog plaats voor ons drietjes. Katherine heeft nogmaals geluk want zij moet niet betalen. Om 8u20 rijden we naar Page. Zo'n 15 minuten van onze camping. In het heenrijden zien we juist voor het reisbureau van antilope canyon een ziekenhuis met een spoedgevallen. Straks als we terug zijn willen we er even kijken. Als we op de parking rijden zien we al een ellenlange rij wachtende staan. Gelukkig had ik telefonisch bevestigd dat we zeker kwamen. Door de mensenmassa wurmen we ons naar de desk. Daar openen ze net de reservaties van ons uur. Als eersten hebben we een plaatsje op een van de Jeep's. Om 9u25 vertrekken we naar de canyon, maar na een paar 100 meter draait onze bestuurster de jeep en rijd terug naar het bureau. Blijkbaar was er iets mis met de wagen waardoor we een andere op moesten. Na een supersnelle wissel rijden we dan toch richting de canyon. De eerste 10 minuten rijden we over de gewone weg, dan plots rijden we een zandweg op en begint een hobbelige reis van nog eens 10 minuten naar de ingang van de canyon. Weer een gelukje bij een ongeluk, we zijn als laatsten van de tour en hebben dus geen last van achterliggende groepen. We kunnen dus rustig zeer mooie foto's maken. Onze chauffeur is ook onze gids en zij laat ons de mooiste delen zien. geeft veel suggesties waar je je foto moet maken, laat ze zelfs zien op haar telefoon en neemt nog 2 mooie foto's van ons 3 tjes. Na een uur en half zit het erop en rijden we terug naar het bureau. Ondertussen was het mooi weer geworden waardoor de temperatuur lekker oploopt. Ideaal weer voor ons. Als we naar onze camper lopen spotten we een Pizza Hut. Daar even binnen gaan kijken wat ze allemaal hebben. Hier kan je ook een pizza a la carte laten maken. Dus snel een pizza bestellen en wachten. Katherine entertaint ons en de winkelbediende. Met een lekkere warme pizza lopen we naar onze bus. We besluiten rustig naar de camping te rijden en ons daar te placeren alvorens onze pizza op te eten. Deze morgen hadden we reeds kunne facetimen met meme en pepe, tijdens onze pizza krijgen we ook oma en opa te pakken. Na het bellen en eten besluiten we eens te gaan zwemmen . Katherine zaagt al een paar dagen maar nooit was het gelukt. We moesten we 3 km stappen om aan het zwembad te komen. Daar merken we dat je eigenlijk een kaart van het resort moet hebben om binnen te kunnen. In de souvenierwinkel kopen we eerst een kaartje en vragen daar of we ook in het zwembad mogen als je op de camping staat. En inderdaad , met ons betaalbewijs krijgen we een pasje om binnen te kunnen. En aan het zwembad, daar is het rustig. Op enkele ouden van dagen van duitsland en engeland kunnen we het zwembad inpalmen. Katherine's geluk en euforie kan niet op. Opnieuw zorgt ze voor leven in de brouwerij. Van klein naar groot zwembad en vice versa X 100 denk ik. Ze hebben daar ook een hot tub zwembad. Gewoon een warm water zwembad met bubbels. Zalig warm is het. We schatten dat het zo'n 35 graden warm water is. Een van de andere badgasten verteld ons dat ze nog nooit zo een blij kind had gezien en dat we nog lang niet weg konden. Na 2 uur hielden we het voor bekeken. Je moet zelfs je badpak niet drogen of uitdoen. Gewoon wat wandelen doet wonderen. Ze hebben daar geen kleedplaatsen , enkel vieze toiletten. In het heengaan hadden we ons allen daar verkleed, maar bij onze terugkeer hebben we gewoon de handdoek truuk toegepast. na alweer een lange wandeling richting busje, zagen we een paar hazen. Die lopen gewoon langs je heen en zijn lang niet meer zo bang dan gewoonlijk. Waarschijnlijk weegt het eten dat ze krijgen meer op dan de schrik voor ons. Je mag hier eigenlijk niet voederen want dat is niet goed voor de natuur. En de parkrangers houden dat strikt in het oog. Wij riskeerden ons daar niet aan. Omdat we nog zonnecreme nodig hebben begeven we ons naar het winkeltje naast de check-in. daar kopen we onze voorraad voor de komende dagen. Het zal nodig zijn want in monument valley is geen schaduw en veel zon. Eens terug in de camper eten we onze sandwichen op en installeren ons met de airco en zicht op Lake powell. Ik op de PC , katherine op haar bedje (op eigen verzoek) met de IPAD en marianne in de relax zetel/bed met haar roddelblaadjes. Het is 18u50 op het moment van dit schrijven. We gaan nog wat voorbereiden voor morgen en dan zien we wel weer. Mochten jullie ons de komende dagen noet horen, geen paniek ,ik weet niet of er in monument valley internet is. Dat is een indianenreservaat en misschien hebben ze de technologie er nog niet geïnstalleerd. Dat merkten we trouwens bij het boeken ook dat ze niet zo goed bereikbaar zijn via het digitale systeem.

Groetjes vanuit Lake Powell, Page AZ.

MiMaKeke