Zion national park

Een nieuwe dag breekt aan in het warme Springdale. Vandaag bezoeken we het volgende Nationale park, Zion genaamd. De mooie rit van gisteren voorspeld ons een mooi park. We zijn er als de kippen bij om ons naar de shuttlebus te begeven. De opstapplaats bevind zich enkele meters van de camping. We moeten niet lang wachten en we zien het busje al aankomen. Helaas wanneer hij voor onze neus stopt, blijkt hij reeds vol te zitten. De bestuurder adviseert ons het stukje te voet te doen aangezien dit het spitsuur is en de volgende bussen ook overvol zullen zijn. Het is immers maar een goede kilometer van het visitor center. We doen dat met een beetje tegenzin maar wachten is geen optie omdat het alleen maar drukker en warmer zal worden. Na een 10 tal minuutjes arriveren we aan het center waar de volgende bus al staat te wachten. Hier wel geluk want hij is leeg en we mogen er zo goed als onze eerste op. Na een ritje van 5 minuten komen we bij onze eerste halte die we willen bezichtigen. Ondertussen maakten we reeds 2 stops zonder dat er iemand van de bus ging. Ook de halte die wij nemen is niet populair want we zijn de enigen. En goed voor ons en jammer voor de anderen maar het is een mooie stop met een adembenemend zicht op de vallei. Na de nodige foto en film opnamen begeven we ons terug naar de halte voor de volgende bus. Helaas is deze overvol en zijn de toeristen alles behalve tolerant. we moeten echt drummen om er bij te kunnen en zelfs de chauffeur moet zich moeien. Dan nog zijn er imbecielen die niet luisteren. Ach ja het zij zo. Op de volgende halte gaan we er immers terug uit. Het tweede punt is de court of the patriarchs. Na een kleine klim krijg je het zicht over de drie bergtoppen die alledrie een naam kregen. Op de foto's zullen we ze wel benoemen. Terug verder blijft het drummen op de bussen naar de volgende stops. Hoe verder we gaan des te drukker is het. Blijkbaar gaat iedereen eerst naar het verste punt. De bussen in de andere richtingen zijn zo goed als leeg. Volgende halte is de wheeping rock. Een mooie rotsformatie waar water als een waterval afdruipt. aangezien het hier heet en droog is valt er ook weinig water. Het weinige dat viel hebben we op de gevoelige plaat. Het wegeltje ernaar toe was 2 Km maar in stijgende lijn. Ook alweer de moeite om het te doen. Daarna reden we verder naar het eindpunt waar we nog even langs de Virgin River wandelden. We kwamen mooie stroomversnellingen tegen waar we even een paar mooie familiefoto's maakten. Ook zagen we een paar eekhoorns die heel dichtbij willen komen.Je mag ze wel niet proberen aaien of eten geven. Anders kom je wat tegen. in de infobrochure stond er een (domme)man met 22 hechtingen in zijn hand nadat een eekhoorn hem beet om iets uit zijn hand te eten. Wij namen enkel mooie foto's van deze lief uitziende diertjes. Na een poosje wandelen wilden we net terugkeren als er een man ons zei dat twee bochten verder een koppel herten liepen met een jong. We moesten niet lang zoeken want veel gegadigden stonden al foto's te nemen. Wij vonden een mooie inham om heel dicht mooie foto's te nemen en te filmen (heeeel dichtbij hoor) maar alweer een dwaze toerist kwam ons na een poosje vergezellen, bleef niet subtiel stil en joeg de dieren de rivier over. einde van de fotosessie en velen (wij ook) waren heel boos. Eens terug bij het eindpunt aan de halte hadden we geluk. De bus kwam net toe en iedereen kwam er af. Wij snel aan boord om een zitje te hebben. De bestuurder (Mickey genaamd) bleek een leuke grappenmaker te zijn. Hij vertelde ons dat het net zijn pauze was en dat hij een cheeseburger ging eten en binnen een uurtje terug was. Als we vertrokken begon hij verder met te grappen dat we op de partybus zaten naar las vegas. Hahaha gelukkig dat er niemand echt dacht dat we daar heen gingen. Tijdens de reis vertelde hij ook leuke en unieke weetjes over het park. Hij liet ons een paar bomen zien waar een aantal bevers reeds aan hadden gebeten. We hebben hier jammer genoeg geen foto's van want hij kon niet stoppen. Verder wees hij iedereen een plaats aan waar je heroglyfen kon vinden. Stond nergens in de beschrijving maar hij toonde wel waar het was. Het was voor ons wel veel te warm om nog te gaan kijken. Het kwik is immer boven de 30 uit gegaan (tegen 14u) . ook iedereen die met de bus mee kwam was moe van het wandelen (Hiken genoemd tegenwoordig) . Nergens kwamen er nog mensen mee aan boord en we konden snel naar het visitorcenter. Eens uit de bus hebben we even een kaartje gaan kopen en zijn we naar de halte gegaan waar de bus richting springdale aankwam. De bestuurster van deze bus moest verschillende mensen terugsturen omdat ze dachten dat dit de bus naar het park was. Had ze dat niet vernoemd waren er een aantal verkeerd uitgekomen. Na een korte rit terug kwamen we aan de camping aan. Snel even de bus in en de airco aan. Marianne sliep snel een uurtje of twee zodat we tegen 5u konden gaan zwemmen. Katherine stond er weer op gebrand. Na een fijne zwemtijd was het water te koud en de zon te heet om lang in te vertoeven. We kwamen snel terug naar beertje de bus om verkoeling te zoeken en deze tekst te typen. We zijn al volop aan het bekijken voor morgen, dan gaan we immers naar LAS VEGAS. Een ritje van bijna 3 uur. Eerst gaan we de hoverdam bezoeken om dan naar onze camping te rijden. Hij ligt rechtover een wallmart waardoor we makkelijk inkopen kunnen doen, het is nodig. Nu zijn we nog snel even eten aan het maken en maken ons dan op voor een rustige avond. De mooie ondergaande zon zetten we even op band met de camera die ik bovenop de camper heb gezet. Hopelijk lukt het en levert het mooie beelden op.

Tot morgen in

FABOULOUS LAS VEGAS of zoiets FABULOUS is het dus (google assisted)

PS mocht je morgen of overmorgen niets horen via deze weg, het internet is daar betalend en we weten niet of we dat gaan doen. Toch niet voor het ganse verblijf .

MiMaKeke en beertje de bus.